Tokyo’ya giden herkesin ziyaret etmesi gereken bir dost Hachiko ya da Hachi.Bugün Tokyo’nun kalbinde zamanı ve kültürleri aşan bir bağlılığın sembolu olarak 10 sene boyunca dostu Hidesaburo Ueno’nun dönmesini beklediği yerde sadakatin sembolu olarak duruyor.
Hachiko’nun hikayesi 10 Kasım 1923 yılında bir çiftlikte başlıyor.Hachi sadakati ve inatçılığı ile bilinen beyaz bir Japon Akita köpeği.1924 yılında Tokyo Imperial Üniversitesinde Profesör olan Hidesaburo Euno tarafından sahiplenilene kadar bu çiftlikte yaşıyor.Euno’nun Ziraat Fakültesinde profesör olduğunu düşünürsek muhtemelen Hachi ile bu çiftlikte tanışmış ve sahiplenmeye karar vermiştir diye düşünüyorum. Euno Hachi’yi Tokyo’ya Shibuya’ya getiriyor ve beraber yaşamaya başlamışlar.
Hachiko işe hergün Shibuya İstasyonundan gidip gelen profesörün gidiş geliş saatlerini ve istasyonu öğrenip hergün aynı saatte Euno’ya eşlik etmeye başlamış.Hersabah profesör ile istasyona gidip akşam dönüş saatinde profesörü karşılamak üzere bekliyormuş. 21 Mayıs 1925 günü Euno üniversitede ders verdiği sırada beyin kanaması sonucu hayatını kaybedince bir daha asla eve dönememiş.Fakat Hachiko Profesörün ölümünden sonraki 10 yıl boyunca hergün aynı saatte aynı istasyonda gidip profesörün dönmesini beklemeye devam etmiş.
Daha önceleri Hachi’yi Profesör ile gören memurlar ve esnaf hemen tanıyıp Hachiko’yu sahiplenmişler.Zaman içerisinde bu durum aynı istasyonu kullanan bir gazetecinin dikkatini çekmiş ve Hachi’nin hikayesi The Asahi Shimbun gazetesinde yayınlanmış.Tabiki bu durumdan çok etkilenen insanlar Hachiko’ya hergün yemek getirip , sahip çıkmakla kalmamış Hachi bir anda ulusal bir üne kavuşmuş.
İnsanlar Hachiko’nun bağlılığını ve sadakatini öğrendikçe aileler çocuklarına , öğretmenler öğrencilerine anlatmaya başlamış.Japonya’da ulusal anlamda sadakatin ve umudun sembolu haline gelmiş bir anda.
Hachi ; 8 Mart 1935 senesinde Profesörü beklediği istasyonda hayatını kaybettiği ana kadar umutla beklemeye devam etmiş dostunu.Ölümünün ardından külleri Aoyama Mezarlığında dostunun yanına gömülmüş.Bugün Shibuya İstasyonunda Hachiko Çıkış Kapısında hatırası bizi karşılamakta.Bunun dışında Profesörün çalıştığı kampüste ve Hachi’nin memleketi olan Odate’de Hachiko anısına dikilmiş heykeller varmış.
Sanatçı Teru Ando’nun yaptığı orjinal heykel maaselef İkinci Dünya Savaşında silah yapımında kullanılmak üzere eritilmiş fakat savaşın hemen ardından Teru Ando’nun sanatçı oğlu Takeshi Ando Hachi’nin heykelini yeniden yapmış.Burası bu günlerde Hachiko meydanı olarak biliniyor.İnsanların buluşma noktası ve eminim buraya her gelen insan Hachiko ile Profesörün arasındaki dostuğun sıcaklığını hissediyordur.
Gelip Hachiko’nun yanına oturun , hiçbiri çıkarı beklentisi olmadan dostuna sadık alan köpek dostumuzu anımsayın.Hiçbir suçu olmayan ve sadece insanların zevkleri için acılar içinde ölümü bekleyen binlerce canlıyı anımsayın.Aynadaki farkınıza değil benzerliğinize bakın.Onların da atan bir kalbi var bizimde atan bir kalbimiz var.
Gerisinin bir önemi yok .
